® MinOtaVr'S Blog!

Σήμερα βρεθήκαμε στα Σέρβια Κοζάνης τα οποία βρίσκονται στις Βόρειο Δυτικές απολήξεις των Πιερίων Ορέων, 26 χλμ. από την Κοζάνη και 150 χλμ. της Θεσσαλονίκης.

Η μόλις μιάμιση ώρα διαδρομής από την Θεσσαλονίκη τα κάνει ιδανικό προορισμό για χαλάρωμα δίνοντας μας έτσι την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την γύρω περιοχή, το ταξίδι έως εκεί ήταν φανταστικό η Εγνατία Οδός με τις εντυπωσιακές γέφυρες να χάνονται στα σύννεφα, η τεχνητή λίμνη του φράγματος Πολυφύτου, η φύση και το ορεινό τοπίο στην ομίχλη έδωσαν μια ξεχωριστή ομορφιά στο ταξίδι μας και σίγουρα οι εικόνες που μας έμειναν δεν θα ξεχαστούν τόσο εύκολα.

Πολύ καλή εντύπωση μας άφησε η θέα της γέφυρας του φράγματος Πολυφύτου που έχει μήκος 1.372 μ. ξεκινάει από το χωρίο Νεράιδα, περνάει πάνω από η τεχνητή λίμνη του ποταμού Αλιάκμονα και καταλήγει 5 χμ. βορειοδυτικά από τα Σέρβια Κοζάνης.

Στα Σέρβια ανεβήκαμε στα Κάστρα και πήραμε την διαδρομή μέσα από το φαράγγι, μόνο μια λέξη μπορεί να περιγράψει αυτά τα χιλιόμετρα πεζοπορίας… δέος, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο όσοι πάτε εκεί επιβάλετε να κάνετε αυτή την διαδρομή, προσοχή όμως να μην ξεχάσετε ότι θα πρέπει να κάνετε αυτήν που ξεκινάει μέσα από την ταβέρνα «τα κάστρα» και όχι αυτή που πάει και αυτοκίνητο.

Μετά τα Σέρβια επισκεφθήκαμε το φράγμα της Αγ. Κυριακής, τα χωριουδάκια Πλατανόρρευμα και το Βελβεντό, για καφέ και φαγητό σε πρώτη φάση, καταλήξαμε στο χωριό Νεράιδα, αλλά μετά από αυτά που είδα σε καμία περίπτωση δεν θα σας πρότεινα να πάτε εκεί για να φάτε.

Σίγουρα η θέα της γέφυρας από εκείνο το σημείο είναι μοναδική αλλά το φαγητό και το service ήταν επιεικώς απαράδεκτο, βλέπετε είχαμε την τύχη (γιατί καταλήξαμε στην Αιανή) ή την ατυχία να επισκεφθούμε και τις δύο ταβέρνες με θέα την γέφυρα και φύγαμε κακήν κακώς από αυτές.

Στην δε πρώτη ταβέρνα γιατί το περιβάλλον της θύμιζε κάτι από την ταινία «Γάμος αλλά Ελληνικά» με γύψινες γυμνές Αφροδίτες της Μήλου και κίονες, που σε καμία περίπτωση δεν έδεναν με το όλο τοπίο.

Στην δε δεύτερη ταβέρνα γιατί τα μισά φαγητά από αυτά που επιλέξαμε κατά την παραγγελία μας και ενώ μας είχαν πει ότι υπάρχουν, μας τα ακύρωσαν με την δικαιολογία ότι εξαντλήθηκαν... ενώ ήμασταν η 3η παρέα του μαγαζιού από την ώρα που άνοιξε ..και δεν μιλάμε για κάτι extreme, μιλάμε για παϊδάκια και για μπριζόλες μοσχαρίσιες.



Παρόλα αυτά το Cafe που είναι ακριβώς δίπλα τους και πριν την γραφική εκκλησιά που βλέπετε σε photo μας αποζημίωσε με το παραπάνω τόσο για το service του όσο και για την υπέροχη θέα του.

Μετά την περιπέτεια μας στην Νεράιδα χάρης στον κατά τα άλλα εξυπηρετικότατο σερβιτόρο της ταβέρνας που δεν είχε να μας σερβίρει, βρεθήκαμε στην Αιανή η οποία όπως μάθαμε εκτός της αρχαίας πόλης της Άνω Μακεδονίας, φημίζεται για τα καλά κρέατα και τις λογικές τιμές της.

Πραγματικά τόσο η διαδρομή των 24 χλμ μέσα από τα πλατάνια και τα υπέροχα μικρά χωριουδάκια όσο και το φαγητό μας αποζημίωσαν με το παραπάνω και σίγουρα όποιος βρεθεί εκεί θα πρέπει να τιμήσει τις παραδοσιακές ταβέρνες με τα υπέροχα ψητά της.

Όπως και να έχει η εκδρομή αυτή θα μας μείνει αξέχαστη και σίγουρα όσοι βρεθείτε σε αυτά τα μέρη θα πρέπει να την κάνετε οπωσδήποτε…