|

To Ubuntu πέθανε; Ζήτω το Ubuntu

Τα νέα ήδη γνωστά. Η Canonical, σταματάει την ανάπτυξη του Unity και του Mir και επιλέγει σαν γραφικό της περιβάλλον το Gnome.

Οι συζητήσεις, σχολιασμοί και απόψεις περί αυτού αναρίθμητες, ενώ δεν λείπουν βέβαια και οι «κασσάνδρειες» αναλύσεις.

Και λογικό βέβαια, καθώς είναι μεγάλη είδηση που έμμεσα ή άμεσα αφορά πάρα μα πάρα πολλούς ανθρώπους.
Έχοντας καταλαγιάσει ο πρώτος αχός της ανακοίνωσης αυτής διά στόματος Mark Shuttleworth, ας προσπαθήσουμε να τα δούμε πιο ψύχραιμα και πιο ρεαλιστικά. Βέβαια και αυτά δεν παύουν να είναι παρά μια άποψη και, έτσι, κάθε αντίλογος δεκτός.

Ήταν μια αποτυχία του Ελεύθερου / Ανοιχτού Λογισμικού:

Αυτή είναι μια από τις «απόψεις» που επικρατούν. Και βάζω σε εισαγωγικά την λέξη απόψεις, επειδή μόνο τέτοιες δεν είναι. Αντίθετα, αποτελούν μια από τις πιο ευτελείς μορφές της κακόβουλης ηλιθιότητας.
Δεν θα το αναλύσω αυτό, το θεωρώ περιττό. Μια ματιά σε όλες τις υποδομές γύρω μας και σε όσα χρησιμοποιούμε καθημερινά, είναι η απάντηση και ο θρίαμβος του Ελεύθερου / Ανοιχτού Λογισμικού.
Χωρίς αυτό δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα. Τα μόνα εμπόδια για μια ουτοπική τεχνολογία και επιστήμες, προέρχονται από τις εταιρείες, τις πατέντες τους και το οικονομικό κατεστημένο.
Άραγε, πόσοι τεχνολογικοί «κολοσσοί» θα υπήρχαν σήμερα χωρίς το FOSS;

Το περιβάλλον του Unity ήταν για τα μπάζα:

Οι κατακρίσεις στο γραφικό περιβάλλον που έφτιαξε η Canonical υπήρξαν δριμύτατες από την αρχή. Δυστυχώς όμως, ορισμένες λίγες και τεκμηριωμένες απόψεις χαθήκανε στον σωρό και στον fanboyστικό ενθουσιασμό.
Το περιβάλλον του Unity, ακόμα και εντελώς αρνητικά να το δεις, παρουσίαζε ενδιαφέρον.
Εισήγαγε χαρακτηριστικά, τα οποία ακολουθούσανε επιτυχημένα τα προστάγματα της αγοράς.
Leds, scopes, άμεση και κατηγοριοποιημένη on-line αναζήτηση από το dash· ήταν καινοτόμα.
Βλέπετε, όταν μιλάμε για αγορά, δεν αναφερόμαστε στην Ψωροκώσταινα, μα σε αυτές των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γερμανίας, Ιαπωνίας και άλλων πιο οικονομικά ισχυρών χωρών που οι οθόνες αφής αποτελούν μια καθημερινή πραγματικότητα.
Η δε άνοδος του «κινητού» web με τις φορητές συσκευές, επέβαλε ριζικές αλλαγές και στον τρόπο χρήσης αυτού που ονομάζουμε «desktop» ή πιο καλά «γραφικό περιβάλλον».
Η Microsoft και η Apple είχαν ήδη διαθέσει πόρους και έρευνα σε αυτήν την σύγκλιση των gui και, έτσι, η κίνηση της Canonical ήταν σωστή. Άλλωστε, αυτούς τους προσανατολισμούς είχαν και τα Gnome-shell, KDE μα και άλλοι διαχειριστές παραθύρων (βλέπε την διανομή Bodhi).
Πράγματι, το περιβάλλον του Unity ήταν καταπληκτικό για οθόνες αφής και μάλιστα όσο πιο μικρή η οθόνη, τόσο εκτιμούσες την χρήση του.
Επίσης, ήταν υπέροχο και για τα Ubuntu fanboys που έβαζαν τα laptop τους δίπλα στων φίλων τους με τα Apple, ώστε να δουν ποιο είναι το πιο γαμάουα desktop.
Και αυτό επειδή, επί τόσα χρόνια, η εμπειρία έδειξε πως η συντριπτική πλειοψηφία των «οικιακών χρηστών» δεν αξιοποιούσε αυτά τα χαρακτηριστικά του Unity, κάτι απολύτως λογικό αφού πρακτικά δεν είχε και ιδιαίτερο νόημα η χρήση τους.
Δεν θα πρέπει βέβαια να παραβλέψουμε και το γεγονός πως ένα τρίτο indicator έκανε ρεκόρ εγκαταστάσεων. Αναφέρομαι στο Ubuntu Menu Indicator που πρόσθετε στο system-tray, το κλασσικό, κατηγοριοποιημένο μενού του Gnome.
Όσον αφορά τους στόχους της Canonical και τις γνώμες των fanboys πως το Unity ήταν ένα super-duper desktop για εταιρική χρήση, μόνο άφθονο γέλιο μου προξενούν.
Είτε πολύ τολμηρό ήταν αυτό που έκανε η Canonical, είτε απολύτως ηλίθιο. Αν έχετε δει σε εταιρικά περιβάλλοντα να επικρατεί κάτι άλλο πέρα από το κλασσικό desktop των Windows 7 ή του κλασσικού Gnome του CentOS, να το πείτε, ώστε να το καταγράψουμε για να το μελετήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ούτε και το Gnome-Shell είναι gui για εταιρικά περιβάλλοντα, ούτε και το KDE (τουλάχιστον όπως έρχεται από default). Μόνο το απλό Gnome, το Mate και το XFCE θα μπορούσαν να καλύψουν τέτοιες ανάγκες.

Ναι, μα η κοινότητα…

Σε κάποια σχόλια, στο Reddit αν θυμάμαι καλά, διάβασα πως μεγάλη ευθύνη για το γεγονός αυτό, φέρει και η κοινότητα.
Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει, μα χρειάζεται και ορισμένες διευκρινήσεις.
Η κοινότητα Ubuntu – θεωρητικά – είναι η μεγαλύτερη και η πιο οργανωμένη. Θεωρητικά, αφού πρακτικά δεν ισχύει. Ίσως μαζεύονται αρκετά άτομα σε διάφορες κοινωνικές συνευρέσεις και social-pages, μα η παρουσία της κοινότητας σε συνέδρια είναι φανερή διά της απουσίας της ή της πενιχρής της συμμετοχής. Και αυτό ισχύει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Βέβαια, υπάρχουν άλλες υποδομές και πολύ σημαντικές προσφορές και ένα απλό, καθημερινό παράδειγμα αυτού αποτελούν οι μεταφράσεις της διανομής, η τεκμηρίωση και η επίλυση τυχόν προβλημάτων.
Ωστόσο, στο πρώτο σκέλος, υπάρχουν και άλλες κοινότητες, όπως αυτές του openSUSE και του Fedora για παράδειγμα, που κάνουν εξίσου την ίδια δουλειά, μα αρκετά πιο «αθόρυβα» είναι η αλήθεια.
Όμως δεν είναι εδώ το θέμα, αφού η κοινότητα στα πρώτα χρόνια του Ubuntu, ήταν αυτή που το ανέβασε στα ύψη και σε κάθε τομέα. Τόσο τεχνικά, όσο και σε δημοτικότητα. Αναρίθμητες εφαρμογές, βοηθήματα και πολλά άλλα, τα είδαμε, τα χρησιμοποιήσαμε και τα χαρήκαμε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας και τα πρώτα του τωρινού.
Αμέτρητα τρίτα λογισμικά υπάρχουν και αναπτύσσονται και δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Ubuntu έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό το θέμα.
Αν θυμηθούμε τα πρώτα Ubuntu summits, το μέλλον έμοιαζε ελπιδοφόρο και το Ubuntu να κάνει πραγματικότητα την ουτοπία περί κυριαρχίας του Linux σαν οικιακό desktop.
Ωστόσο, από το 2012, αυτό το κλίμα, το «πετυχημένο πείραμα συνεργασίας ανάμεσα σε εταιρεία και κοινότητα», όπως χαρακτηριζόταν, έδειξε πως δεν είχε μέλλον.
Για να φτάσει το 2015 που ο ίδιος ο mr. Ubuntu, εμμέσως πλην σαφώς, απαξίωσε την κοινότητα.
Η αποτυχία χρηματοδότησης του Ubuntu smart-phone στο Indiegogo ήταν η απόδειξη αυτού.

Εταιρικό management

Πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως η Canonical είναι μια εταιρεία. Έχει κάνει όσα χρειάζεται για μειωμένη φορολογία με την εγκατάσταση της έδρας της στην νήσο Μέιν, στο Λονδίνο, έχει δημιουργήσει δικαιώματα και άλλα, με τα logo, την ονομασία της κλπ. Όλα όσα θα έκανε σχεδόν η κάθε εταιρεία δηλαδή.
Σκοπός της κάθε εταιρείας είναι να έχει κέρδη και αυτά συνεχώς να ανεβαίνουν. Έτσι είναι η αγορά, έτσι είναι ο κόσμος μας.
Η αλήθεια είναι πως η εταιρεία υπήρξε ιδιαίτερα γαλαντόμα στις αρχές, μα ήταν προφανώς η τότε τακτική για το marketing της. Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα δωρεάν cd με Ubuntu που έστελνε, τους drivers που εισήγαγε στον πυρήνα, τα χρήματα που δαπανούσε για τις απανταχού κοινότητες στον κόσμο και πολλά άλλα που έδειχναν να έχουν επίκεντρο τον καθημερινό άνθρωπο.
Από το Unity και μετά αυτά αλλάξανε. Κάπου στο 2013, για να το έχουμε και χρονολογικά. Λογικό και πάλι, και δικαίωμα της εταιρείας να κάνει ό,τι αυτή νομίζει με τα προϊόντα της.
Όμως, το τέλος του Ubuntu One (cloud υπηρεσία), του Ubuntu for Android, του Ubuntu-TV και άλλων προϊόντων που έμεναν στην ιδέα και στα χαρτιά, η αποτυχία να προσελκύσει μεγάλους κατασκευαστές για να ρίξει στην αγορά (στα καταστήματα) το Ubuntu smart-phone αποτέλεσαν ένα-ένα τα σημάδια αυτού που θα επακολουθούσε.
Ένα παράδοξο φαινόμενο το οποίο παρατηρήθηκε το ίδιο διάστημα που αρχίσανε οι αναποδιές για την Canonical ήταν η διαρρύθμιση του προσωπικού της, αφού φαινόταν να έχει πιο πολλούς υπαλλήλους γραφείου, στελέχη και managers, από προγραμματιστές!
Αυτό από μόνο του ίσως δίνει μια απάντηση, για τα προβλήματα στην ανάπτυξη του Unity.
Κι’ όμως, με αυτά τα δεδομένα, η Canonical αποφάσισε να κινηθεί επιθετικά, ερχόμενη σε σύγκρουση με το μεγαλύτερο μέρος της Linux κοινότητας, ανακοινώνοντας τον Mir display-manager, μαζί με το Unity8, τα Snappy πακέτα και το Ubuntu store.
Δεν χρειαζόταν και πολύ δοκιμή όλων αυτών για να εξακριβώσει όχι μόνο το πόσο ατελές ήταν το Unity, μα τα άπειρα προβλήματα ακόμα και σε πρωτογενή σημεία που παρουσίαζαν όλα τα υπόλοιπα και ιδιαίτερα ο Mir, ενώ ήταν κραυγαλέο πως τα snaps πακέτα δεν ήταν καν εφάμιλλα των Flatpak και λοιπών.
Και έτσι, φτάσαμε στον φετινό (2017) Απρίλη που όλα αυτά έλαβαν τέλος.

Απέτυχε η Canonical;

Από όποια πλευρά και να το δεις, ακόμα και έτσι να μην το θέσεις, είναι ολοφάνερο πως στην πορεία όλων αυτών των χρόνων έγιναν άστοχες ενέργειες που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση.
Ίσως να υπήρχαν και αυξημένες προσδοκίες πως με όλο αυτό πακέτο, η Canonical θα κατάφερνε να πάρει μαζί της μεγάλο μέρος προγραμματιστών και άλλων τεχνικών λογισμικού, της κοινότητας, ώστε να ασχοληθούν με την καινοτομία της.
Τυπικά ναι, απέτυχε, μα εταιρικά, έκανε μείωση των δαπανών της. Και ούτε σημαίνει πως η αγορά του χώρου το βλέπει σαν αποτυχία. Είναι κάτι που θεωρείται συνηθισμένο.
Αν θα έχει επιπτώσεις;
Δεν νομίζω στην ίδια την εταιρεία. Έχει εταιρικούς πελάτες και συνεργασία με την Microsoft που θα της αποφέρει κέρδη. Αν κάποια στιγμή που θα μπορεί, επανέλθει, δεν το γνωρίζω, μα και πάλι δε νομίζω πως θα τα πετάξει στον κάλαθο αχρήστων όλα αυτά.
Πιο πολύ αναστάτωση, νομίζω πως θα φέρει στους οικιακούς χρήστες και τίποτε περισσότερο.
Λυπάμαι (not) αν το χαλάω από μερικές/-ούς, μα η Canonical δεν είναι ούτε Microsoft, ούτε Apple. Μια μικρή και όχι σημαντική εταιρεία είναι στον τεχνολογικό χώρο.

Έκανε κωλοτούμπα ο Mark;

Η απάντηση εδώ είναι μονολεκτική:
Ναι, έκανε.
Δεν θα το επεκτείνω αυτό, δεν γράφουμε μυθιστόρημα άλλωστε, μα αν δεν γνωρίζετε ή έχετε εξασθενημένη μνήμη, μια αναζήτηση στο web, με τις προηγούμενες δηλώσεις του, θα σας επιβεβαιώσει αυτό το περί κωλοτούμπας.

Πέθανε το Ubuntu;

Αρκετοί, ερμήνευσαν αυτό ως και το τέλος του ίδιου του Ubuntu.
Φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πρόκειται για κάτι πολύ καλό, τόσο όσον αφορά το ίδιο το Ubuntu, τις παράγωγες διανομές, μα και το ίδιο το Gnome.
Είναι σίγουρο πως θα προκύψουν πολλά λογισμικά κάθε είδους που θα αναβιώσουν τις παλιές καλές εποχές του Gnome 2x.
Από την άλλη, μην παραβλέπετε πως, το Unity, Mir και τα λοιπά είναι κώδικας που περιέχει ενδιαφέροντα πράγματα. Και βρίσκεται εκεί έξω.
«Ηθικό» δίδαγμα:
Το Ελεύθερο / Ανοιχτό Λογισμικό, άνθισε μέσα από την κοινοτική και ατομική δημιουργία, όχι μέσα από εταιρείες. Θα το επαναλάβω:
Τις εταιρείες ΔΕΝ τις εμπιστευόμαστε.
Οι μόνοι/-ες που δεν έβλεπαν την πραγματικότητα – και που στην τελική κακό έκαναν – ήταν τα fanboys που σε κάθε αρνητική κριτική για το Ubuntu έβλεπαν μόνο εχθρούς και δημιουργούσαν άσκοπο και ανούσιο ντόρο, προσβολή της νοημοσύνης.
– Και στην τελική:
ΖΗΤΩ ΤΟ LINUX ρε κουφάλες.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις και μόνο.
Αφού το osarena.net βρίσκεται κάτω για servis, ρεκτιφιέ, βαλβολίνες και άλλα τέτοια, το δημοσιεύω εδώ, στο συνlinuxάδικο Cerebux.
Cheers.
[via]