|

[How To] Βασικοί κανόνες εγκατάστασης SSD Δίσκων σε Linux

Για τους SSD δίσκους, για το τι αυτοί μας εξασφαλίζουν και για το πως τους μορφοποιούμε, έχουμε αναφερθεί και κατά το παρελθόν. Σήμερα θα δούμε μερικούς βασικούς κανόνες εγκατάστασης τους σε ένα Linux-based system, εξασφαλίζοντας έτσι μέγιστη απόδοση και διάρκεια ζωής. Toυς SSD τους χρησιμοποιούμε επι των πλείστων για boot drives καθώς δεν είναι οι πλέον κατάλληλοι για αποθήκευση τόσο λόγω του αυξημένου κόστους όσο και λόγω του συγκεκριμένου αριθμού εγγραφών-επανεγγραφών .
Βασική προϋπόθεση είναι ο δίσκος μας να είναι "φορμαρισμένος" σε ext4 file system λόγω της υποστήριξης του SSD TRIM και να έχουμε μετακινήσει το swap partition εκτός SSD καθώς μειώνεται η διάρκεια ζωής του .

Κανόνας 1oς: Βρείτε το device name του SSD

ssd-device-name

Για να δούμε το device name του SSD μας δίνουμε μέσω terminal:
 sudo fdisk -l

Στο παράδειγμά μας ο δίσκος SSD έχει device name το sda και είναι κομμένος σε τέσσερα partition, τρία ext4 (2 root & home για το Linux Mint, 1 για το Ubuntu) και ένα ntfs για dual booting με windows. Προσέξτε την απουσία του swap Partition !!

Κανόνας 2ος: Disk head scheduler για SSDs

Ο disk head scheduler βελτιστοποιεί τη σειρά των αιτήσεων ανάγνωσης / εγγραφής εξετάζοντας τη θέση της κεφαλής του σκληρού δίσκου. Όπως αντιλαμβάνεστε στον SSD δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο για αυτό και χρησιμοποιούμε τον “διακόπτη” (no-operation).

Για να το κάνουμε αυτό δίνουμε μέσω terminal:
 sudo gedit /etc/rc.local
και εισάγουμε την “γραμμή”
echo noop > /sys/block/sda/queue/scheduler
Όπου sda αντικαθιστούμε κατά περίπτωση με την ονομασία του δίσκου μας.

Κανόνας 3oς: Ειδικά flags για τα mounts

Από προεπιλογή, πολλές διανομές χρησιμοποιούν το «relatime« flag για την ενημέρωση των metadata στο mount , κάτι που εδώ όμως επιβάλλεται να παραλείψουμε. Το συγκεκριμένο tip είναι το πλέον σημαντικό καθώς εξασφαλίζει στον SSD μας μέγιστη απόδοση και μακροζωία με τη μείωση των περιττών εγγραφών.

Για αυτό λοιπόν δίνουμε μεσω terminal:
 sudo gedit /etc/fstab

Μας ενδιαφέρει το τι δηλώνεται μετά το ext4 αφαιρούμε το option ‘relatime’ (εάν υπάρχει) προσθέτοντας τις τιμές ‘noatime’ και “discard” όπου και θα πρέπει ανάλογα με τα partition του ssd μας να γίνουν κάπως έτσι:
# / was on /dev/sda1 during installation
UUID=456041-3b2a-4535-a859-89d4eee388da / ext4 errors=remount-ro ,noatime,discard 0 1
# /home was on /dev/sda2 during installation
UUID=ddc7-a34f-4272-89ff-856968bdac17 /home ext4 defaults,noatime,discard,errors=remount-ro 0 2

Κανόνας 4oς: Ότι temporary... στη RAM

Oι καθημερινές εφαρμογές δημιουργούν πολλά αρχεία καταγραφής με αποτέλεσμα να μειώνεται η διάρκεια ζωής του δίσκου μας.

Για να μειωθούν οι περιττές, προσωρινές εγγραφές των SSD μας δηλώνουμε στο /etc/fstab, κατά τον ίδιο τρόπο τα παρακάτω:
tmpfs /tmp tmpfs defaults,noatime,mode=1777 0 0
tmpfs /var/spool tmpfs defaults,noatime,mode=1777 0 0
tmpfs /var/tmp tmpfs defaults,noatime,mode=1777 0 0

Για τους ποιο hardcore users που δεν τους νοιάζει να χάσουν τα αρχεία καταγραφής (log files) μπορούν να δηλώσουν και αυτό:
tmpfs /var/log tmpfs defaults,noatime,mode=0755 0 0

Κανόνας 5oς: Εντολή fstrim και ext4 file system

Το TRIM είναι κάτι σαν αυτόματη ανασυγκρότηση και το έχουν όλοι οι SSD τελευταίας γενιάς, βοηθώντας τους να παραμένουν πάντα γρήγοροι.

Το ext4 file system είναι ότι καλύτερο, αυτή την στιγμή, από πλευράς υποστήριξης του TRIM και η επιλογή του από έναν απλό χρήστη είναι μονόδρομος .

Για αυτό λοιπόν χρειάζεται να δίνουμε περιοδικά την εντολή:
sudo fstrim -v /

Κανόνας 6oς: Έχουμε πολύ RAM, περιορίζουμε το SWAP

Εάν έχουμε πάνω από 4GB μνήμη δίνουμε μέσω terminal:
echo "vm.swappiness=0"|sudo tee -a /etc/sysctl.conf

Κανόνας 7oς: Μετακινούμε το cashe των browser

Όλα τα προγράμματα περιήγησης, όπως και ο Mozilla Firefox γράφουν στο cashe υπερβολικά συχνά δεδομένα, με αποτέλεσμα αυτό να μην είναι και ότι καλύτερο για την ζωή ενός SSD.

Για να μετακινήσουμε τη cache του Firefox κάνουμε τα παρακάτω:
Πληκτρολογούμε στην navigation toolbar "about:config" και κάνοντας δεξί κλικ οπουδήποτε επιλέγουμε New -> String, προσθέτοντας το λεκτικό: “browser.cache.disk.parent_directory”.

Εν συνεχεία κάνουμε modify στο νέο string που μόλις ονομάσαμε δηλώνοντας ένα directory εκτός SSD δίσκου. Αν δεν έχουμε άλλον δίσκο τότε δηλώνουμε το directory “/tmp”.

Αυτό ήταν η αξιοπιστία και η "περιορισμένη" διάρκεια ζωής του SSD μας μόλις αυξήθηκε...
Enjoy !!